Ondanks intensieve mantelzorg door zoon en dochter en vijf professionele zorgmomenten per dag was het voor moeder niet meer veilig om thuis te wonen. “Haar dementie werd steeds erger en uiteindelijk kwam ze in Aalten in een verpleeghuis terecht”, vertelt dochter Jolanda Tenten (53). “Aanvankelijk was dat voor ons als familie een enorme opluchting. Stiekem hoopten we dat we met de dagelijkse koffiebezoekjes weer in een soort van ouder/kind-sfeer terecht zouden komen. Maar helaas zorgde haar ziektebeeld ervoor dat ze steeds verder achteruit ging.” Met een achtergrond in de wijkzorg verrichtte Jolanda al snel hand- en spandiensten op de groep van haar moeder. “Denk aan wasjes ophangen, koffie schenken op de afdeling of iemand even meenemen naar buiten om weer rust te creëren op een groep. Voor mij was dat vrij vanzelfsprekend.” Totdat Jolanda zelf ziek werd en door een aandoening van haar zenuwen met haar werk moest stoppen. Ook op de afdeling van haar moeder moest zij een stapje terug doen. “Veel mensen hebben geen ervaring met het uitvoeren van zorgtaken en hoe zwaar dat kan zijn. Dat wordt vaak onderschat. Daar komt bij dat tijden en omstandigheden veranderen. Vroeger ging je met 68 jaar naar een bejaardenhuis, nu moeten we tot 68 jaar werken. En als vader of moeder in een verpleeghuis gaan wonen, dan is daarmee niet meer de complete zorg overgedragen, zoals dat vroeger het geval was. Door de vergrijzing en krapte aan personeel worden verantwoordelijkheden voortaan over alle betrokkenen verdeeld. Zorgorganisaties zullen in de toekomst meer ondersteuning vragen van familie.  Je zult met elkaar om tafel moeten om het zorgplaatje compleet te maken. Daarom is het belangrijk dat je zulke dingen van tevoren al met elkaar bespreekt.”

Praat je wel eens over je oude dag? Ga d’r eens voor zitten en ga vandaag het gesprek aan over morgen. Met je partner, familie of naobers. Meer weten? Kijk op achterhoekbank.nl

Jolanda Tenten